LekarzPomaga.pl - GRZYBICA SKÓRY

Choroby z zakres dermatologii -dotyczące skóry, włosów i paznokci

Grzybica skóry

Opublikowano:

Tagi publikacji: Grzybica skóry

Grzybica skóry

Grzybica skóry (łac. tinea cutis) jest są jedną z wysoce zakaźnych chorób wywołanych przez grzyby chorobotwórcze z grupy dermatofitów, które występują na paznokciach, włosach i skórze gładkiej. Do zakażenia może dojść w wyniku kontaktu z chorym, a także z przedmiotem, którego uprzednio używał. Należy jednak zaznaczyć, że nie każdy kontakt z grzybem chorobotwórczym kończy się zakażeniem, gdyż organizm człowieka wytwarza specyficzne mechanizmy obronne, pozwalające zwalczyć szkodnika. Jedną z najczęstszych chorób grzybiczych jest grzybica stóp. Szacuje się, że występuje ona u co trzeciej osoby, u której rozpoznano zakażenie tymi grzybami. Zwykle towarzyszy jej grzybica paznokci.

Choroby grzybicze skóry można podzielić na:

  • Grzybicę skóry gładkiej (łac. tinea cutis glabrae) – jest najpowszechniejszą formą grzybicy, atakującą ludzi w każdym wieku. Może dotyczyć stóp, paznokci, dłoni, a także pachwin, co najczęściej spotyka się u mężczyzn. Szczególną odmianą tego typu grzybicy jest przewlekła grzybica skóry, występująca u kobiet z zaburzeniami endokrynologicznymi i osłabioną odpornością.
  • Grzybica owłosionej skóry głowy (łac. tinea capitis) – może dotyczyć także brody. Najczęściej spotykana jest u dzieci, które zarażają się grzybami głównie przez kontakt z innym zakażonym dzieckiem. Do tej grupy zaliczamy grzybicę woszczynową atakującą skórę całej głowy i pozostawiającą rozległe blizny, grzybicę strzygącą, która występuje głównie na brodzie u mężczyzn a także na skórze pod włosami u dzieci oraz grzybicę drobnozarodnikową o bardzo dużej zakaźności, atakującą głównie dzieci.
  • Łupież pstry (łac. pityriasis versicolor) – dotyczy najczęściej młodych kobiet i osób ze skłonnością do nadmiernego pocenia się. Odpowiedzialny za tę chorobę jest grzyb Malassezia furfur. W jej przebiegu dochodzi do powierzchownego zakażenia naskórka. Zmiany najczęściej zajmują skórę głowy, ponadto lokalizują się również na skórze klatki piersiowej i szyi.

PRZYCZYNY:

Grzybica nie jest objawem braku higieny. Do zakażenia dochodzi najczęściej podczas:

  • przymierzania obuwia w sklepie
  • korzystania z publicznych toalet, umywalek, pryszniców na basenach lub siłowni
  • korzystania z usług kosmetycznych gdy narzędzia są źle zdezynfekowane
  • dotykania bezdomnych zwierząt
  • noszenia bielizny, skarpet wykonanych z tworzyw sztucznych
  • korzystania z przedmiotów dotykanych wcześniej przez chorego

Rozwojowi choroby sprzyja obniżona odporność, tak więc w grupie zwiększonego ryzyka są osoby zakażone wirusem HIV, chore na nowotwory, stosujące antybiotyki a także cierpiące na choroby metaboliczne np. cukrzycę.

OBJAWY:

Objawy zakażeń grzybiczych są bardzo zróżnicowane, jednak dla każdej tego typu choroby najbardziej charakterystyczna jest zmiana wyglądu naskórka. Towarzyszy jej zaczerwienienie, świąd, czasem także wypryski. W przypadku grzybicy stóp pojawiają się one najczęściej między trzecim a czwartym palcem. Gdy stan jest już zaawansowany, zmianom towarzyszy ból, pękająca, łuszcząca się skóra oraz nieprzyjemny zapach. W grzybicy paznokci, obserwuje się przebarwienia płytek, najczęściej na kolor żółty lub zielonkawy, co więcej, stają się one łamliwe i kruche. Często występuje również onycholiza, czyli odwarstwienie płytki paznokciowej od jej łożyska. Z kolei w przebiegu łupieżu pstrego pojawiają się liczne, żółtobrunatne, lekko złuszczające się plamy o różnej powierzchni, które stają się bardziej widoczne po posmarowaniu nalewka jodową i wykazują żółtawą fluorescencję w lampie Wooda. Pod wpływem promieni słonecznych ulegają odbarwieniu, co związane jest z hamowaniem melanogenezy przez metabolit grzyba.

LECZENIE:

W leczeniu grzybic stosuje się leki przeciwgrzybicze takie jak: ketokonazol, flukonazol, klotrimazol, terbinafina czy gryzeofulwina zarówno w terapii ogólnej jak i miejscowej. W przypadku nasilonego stanu zapalnego dołącza się na krótko słabe glikokortykosteroidy w postaci kremu. Istotną rolę odgrywa także dezynfekcja bielizny, skarpet i obuwia jak również edukacja chorego i profilaktyka. Leczenie grzybicy jest procesem trudnym i długotrwałym, ze względu na szybkie nawroty choroby w przypadku niepełnego wyleczenia. Chorzy najczęściej zaprzestają przyjmowania leków i stosowania kremów po ustąpieniu objawów zewnętrznych. Należy jednak pamiętać, że chwilowa poprawa nie oznacza całkowitego pozbycia się patogenów. W przypadku terapii łupieżu pstrego oprócz leczenia ogólnego stosuje się również kremy azolowe i szampony lecznicze dostępne w aptekach.

PROFILAKTYKA:

Zasady profilaktyki obejmują ochronę zarówno przed pierwotnym jak i wtórnym zakażeniem. W celu zapobiegania grzybicy należy:

  • nosić bieliznę wykonaną z naturalnych materiałów
  • zachować szczególną ostrożność na basenach i w saunie poprzez noszenie klapek ochronnych, zakładanie czepka na głowę i używanie własnego ręcznika
  • osuszać dokładnie ciało po każdej kąpieli, gdyż rozwojowi grzybów sprzyja środowisko wilgotne i ciepłe
  • dbać o nawilżenie skóry, która traci barierę ochronną w momencie przesuszenia
  • nie mierzyć obuwia na bosą stopę
  • w miarę możliwości nie korzystać z wypożyczalni łyżew, butów narciarskich, nie pożyczać obuwia od innych osób