Zatrucia grzybami
Tagi publikacji: Zatrucia grzybami
Pewne gatunki grzybów niejednokrotne kuszą nas swoim wyglądem, tymczasem może się okazać, że są one trujące. Przed grzybobraniem, należy więc dobrze zapoznać się z atlasem, by nie sprowadzić na siebie niepotrzebnego zagrożenia. Istnieją pewne odmiany, których szczególnie trzeba się wystrzegać. Należą do nich: muchomor sromotnikowy, muchomor czerwony i zasłonak rudy.
Muchomor sromotnikowy, zwany muchomorem zielonkawym, swoją nazwę zawdzięcza oliwkowozielonemu kapeluszowi. Zawiera aż trzy rodzaje toksyn: amatoksyny , falloidyny i fallolizyny. Najgroźniejsze z nich to amatoksyny, które nie ulegają zniszczeniu podczas gotowania, marynowania czy suszenia. Szybko wchłaniają się z przewodu pokarmowego, powodując martwicę wątroby i uszkodzenie cewek nerkowych. Dawka śmiertelna tych toksyn wynosi 0,1-0,3 mg/kg. D charakterystycznych objawów zatrucia tym grzybem należą:
- nudności, wymioty, biegunka – pojawiające się 8 – 12 godzin po spożyciu
- żółtaczka, skaza krwotoczna, hipoglikemia, encefalopatia wątrobowa, śpiączka – pojawiają się później
- objawy ostrej niewydolności nerek
Leczenie w przypadku zatrucia tym grzybem powinno zostać rozpoczęte jak najszybciej. W pierwszych kilkudziesięciu minutach po spożyciu znaczenie terapeutyczne ma płukanie żołądka i podanie węgla aktywowanego, natomiast wykonane w późniejszym czasie ułatwia diagnostykę mikologiczną. Jako odtrutkę stosuje się penicylinę G, która ma za zadanie wypieranie toksyn z wątroby. W przypadku jej ostrej niewydolności jedynym sposobem na uratowanie życia jest przeszczep.
Muchomor czerwony z kolei, posiada czerwony lub pomarańczowy kapelusz pokryty białymi plamkami. Zawiera muskarynę, trujący alkaloid, który wykazuje działanie parasympatykomimetyczne, czyli pobudzające układ przywspółczulny. Do objawów zatrucia tym grzybem zaliczamy:
- rozszerzenie źrenic
- ślinotok
- wzmożona potliwość
- biegunka
- wymioty
- zaczerwienienie skóry
- duszność
- suchość w ustach
Leczenie, podobnie jak w przypadku zatrucia muchomorem sromotnikowym, polega na wykonaniu płukania żołądka oraz dołączeniu terapii objawowej.
Zasłonak rudy, kolejny niebezpieczny gatunek, jest grzybem o żółtawym trzonie i pomarańczowobrązowym kapeluszu. Zawiera peptyd orleaninę, która pod wpływem światła ulega przekształceniu w nefrotoksyczne kortynaryny, które uszkadzają cewki nerkowe. Objawy zatrucia występują dość późno – pojawiają się dopiero po kilku dniach. Wśród nich wyróżniamy:
- nudności
- wymioty
- biegunkę
- ból i zawroty głowy
- wzmożone pragnienie i suchość w ustach
- bóle mięśniowe
- skąpomocz lub bezmocz jako wynik ostrej niewydolności nerek
W tym przypadku stosuje się jedynie leczenie objawowe, polegające na podtrzymywaniu podstawowych czynności życiowych i zwalczaniu pojawiających się zaburzeń. Płukanie żołądka i podawanie węgla aktywowanego nie przynosi żadnego efektu.
Jeśli po spożyciu podejrzanych gatunków grzybów wystąpią wyżej wymienione objawy, konieczna jest niezwłoczna konsultacja z lekarzem. W takiej sytuacji dużą rolę odgrywa czas, dlatego też trzeba szybko działać i usunąć trujące substancje z żołądka, uniemożliwiając ich wchłonięcie się. W tym celu należy jak najszybciej wywołać wymioty, podając pacjentowi silnie osoloną wodę. Wydalona przez pacjenta treść oraz resztki grzybów powinny zostać zabezpieczone, co umożliwi identyfikację gatunku, który spowodował zatrucie. Ważne jest również, aby nie spożywać alkoholu, a także nie stosować środków przeczyszczających ani żadnych innych leków.