Cukrzyca typu 2

Cukrzyca typu drugiego jest najczęstszą postacią cukrzycy. Jest ona spowodowana defektem wydzielania insuliny w warunkach insulino oporności, czyli zmniejszonej wrażliwości tkanek ludzkiego organizmu na insulinę. W etiologii najważniejszą rolę przypisuje się czynnikom środowiskowym – otyłości oraz niewystarczającej aktywności fizycznej.

Objawy: wielomocz, zwiększone pragnienie często nie pojawiają się, bowiem cukrzyca drugiego typu rozwija się bezobjawowo. Bardzo często podstawą diagnostyki są nieprawidłowe badania glikemii przeprowadzone w trakcie rutynowej diagnostyki np. u lekarza medycyny pracy lub w badaniach przesiewowych. Cukrzyca typu drugiego charakteryzuje się przewlekłym przebiegiem i sprzyja rozwojowi wielu powikłań zarówno mikro- jak i makroangiopatycznych.

Badania przesiewowe są zalecane co 3 lata u wszystkich osób po 45 roku życia lub co rok u osób w grupach zwiększonego ryzyka (otyłość, cukrzyca w rodzinie, mała aktywność fizyczna, zaburzenia gospodarki węglowodanowej).

W badaniach laboratoryjnych wykorzystywane jest oznaczenie glikemii przygodnej, glikemii na czczo, hemoglobiny glikowanej, glukozy w moczu. Dodatkowym badaniem czynnościowym jest doustny test tolerancji glukozy.

Kryteria rozpoznania:

• nieprawidłowa glikemia na czczo (IFG) – glikemia na czczo 100-125 mg/dl  à jest to wskazanie do wykonania doustnego testu obciążenia glukozą
• nieprawidłowa tolerancja glukozy (IGT) – glikemia w 120. Minucie testu OGTT 140-199 mg/dl
• cukrzycę rozpoznajemy w trzech przypadkach:

1. ​przygodna glikemia > 200 mg/dl wraz z typowymi objawami
2. dwukrotnie mierzona glikemia na czczo > 126 mg/dl
3. glikemia w 120. Minucie OGTT > 200 mg/dl.

Leczenie obejmuje edukację, leczenie niefarmakologiczne i farmakologiczne. W początkowych stadiach choroby można ograniczyć się do zaleceń przestrzegania diety i zwiększenia aktywności fizycznej, jednak jeśli ta forma terapii powoduje pogorszenie wyników lub stanu zdrowia pacjenta należy włączyć leczenie farmakologiczne. Lekami pierwszego rzutu są doustne leki przeciwcukrzycowe, a jeśli dochodzi do wtórnej nieskuteczności leków doustnych, przeciwwskazań do ich stosowania lub leczenia czasowego, należy wtedy włączyć insulinoterapię.