Niedoczynność tarczycy

Niedoczynność tarczycy jest to zespół objawów wywołanych niedoborem hormonów tarczycy, co powoduje uogólnione spowolnienie procesów metabolicznych organizmu. Niedoczynność tarczycy może występować jako wrodzona lub nabyta. Postać wrodzona spowodowana może być niedorozwojem gruczołu w okresie zarodkowym  lub defektem syntezy, wydzielania hormonów tarczycy. Postać nabytą możemy podzielić na pierwotną i wtórną. Postać pierwotna jest skutkiem uszkodzenia tarczycy, głównie spowodowanym przez autoimmunologiczne zapalenie tarczycy – chorobę Hashimoto. Wtórna postać jest spowodowana niedoborem TSH wskutek niedoczynności wyższego piętra – niedoczynnością przysadki.

Objawy niedoczynności tarczycy obejmują szereg objawów dotyczących praktycznie wszystkich układów organizmu ludzkiego.

Do objawów wysuwających się na pierwszy plan to:

• osłabienie sprawności fizycznej
• apatia
• wyczerpania
• senność

Inne objawy ogólne to:

• przyrost masy ciała
• zwiększona wrażliwość na zimno

Objawy skórne: skóra jest sucha, zimna, ciastowata, może towarzyszyć także ciastowaty obrzęk. Pacjenci skarżą się także na wypadające suche, matowe włosy. Dochodzi do spowolnienia pracy przewodu pokarmowego – zaparć. Do objawów z układu krążenia zaliczamy bradykardię oraz bloki przedsionkowo-komorowe.

Rozpoznanie tej jednostki klinicznej opiera się na wywiadzie i badaniach laboratoryjnych. Głównym badaniem jest badanie poziomu TSH w surowicy oraz wolnych hormonów fT3, fT4. Dodatkowo wykonywane jest badanie USG tarczycy.

Leczenie niedoczynności tarczycy polega na przewlekłej substytucji hormonalnej.