LekarzPomaga.pl - AUTYZM DZIECIĘCY

Schorzenia i problemy zdrowotne występujące w wieku dziecięcym zarówno u niemowląt jak i u dzieci starszych

Autyzm dziecięcy

Opublikowano:

Tagi publikacji: autyzm, autyzm dziecięcy, upośledzenie umysłowe

Autyzm dziecięcy

Autyzm dziecięcy jest całościowym zaburzeniem rozwoju dziecka, które zwykle ujawnia się przed ukończeniem 3. roku życia. Występuje 4 razy częściej u chłopców i w 70% przypadków towarzyszy mu upośledzenie umysłowe.

Etiologia

Etiologia choroby jest wieloczynnikowa i nie do końca wyjaśniona, jednak uważa się, że tego typu zaburzenia są determinowane interakcją czynników środowiskowych i genetycznych. Czynniki środowiskowe, które mogą wpływać na zachorowalność to: obecność metali ciężkich w pożywieniu, nadmiar antybiotyków, pestycydów, leki przyjmowane podczas ciąży i stres prenatalny.

Obraz kliniczny

Zaburzenia rozwojowe w większości przypadków rozpoczynają się przed 3. rokiem życia, ale ostatnio częściej rozpoznawane są w ciągu 1. roku życia. Wczesne objawy, które sugerują autyzm to brak:

  • kierowania przez dziecko wzroku na inną osobę
  • wskazywania
  • reakcji na własne imię
  • reakcji na głośne dźwięki
  • pokazywania i podawania przedmiotów

W późniejszym okresie na pierwszy plan wysuwają się zaburzenia interakcji społecznych polegające na nienawiązywaniu kontaktu wzrokowego przez dziecko, zachowywaniu się tak, jakby dziecko było "samo na świecie", którym nie jest zainteresowany. W konsekwencji, maluch nie reaguje na próby komunikacji i sam też o kontakt nie zabiega, a wzięte na ręce odchyla się od opiekuna. Ponadto, dzieci autystyczne nie odczuwają potrzeby dzielenia się radością, nie wykazują zainteresowania innymi, również najbliższymi, nie potrafią odczytywać ich reakcji ani zrozumieć mimiki twarzy. Towarzyszy temu upośledzenie relacji z rówieśnikami, a czasem zupełny ich brak.

Drugą grupę objawów stanowią nieprawidłowości w porozumiewaniu się. U dzieci autystycznych rozwój mowy jest upośledzony lub mowa nie występuje wcale, a jeśli jest w jakimś stopniu rozwinięta, nie służy wzajemnej komunikacji. Dzieci te mają trudności z używaniem zaimków osobowych - mówią "on" zamiast "ja". Czasem tworzą też nowe, niezrozumiałe słowa. Zwykle nie biorą udziału w zabawie, zwłaszcza w tej "na niby", która wymaga wyobrażania sobie różnych codziennych sytuacji.

Trzecią, ostatnią grupą objawów są ograniczone, powtarzające się, stereotypowe wzorce zachowań, zainteresowań i aktywności. Niejednokrotnie dziecko cierpiące na autyzm posiada jedno obsesyjne zainteresowanie - cały czas bawi się tym samym przedmiotem, skupiając się przy tym na jego dziwnych i niefunkcjonalnych cechach, np. wącha je lub gładzi. Towarzyszy temu brak akceptacji jakichkolwiek zmian. Każde, nawet najmniejsze przesunięcie wazonu na stole, może wywołać gwałtowny napad płaczu i agresji.

Diagnostyka

Rozpoznanie choroby opiera się na szczegółowym wywiadzie z rodzicami i na obserwacji dziecka. Diagnostyka jest wieloetapowa i trwa około 3 miesięcy. Konieczna jest współpraca zespołu doświadczonych specjalistów (psychiatra dziecięcy, psycholog) i przeprowadzenie badań psychologicznych, oceny stopnia inteligencji, a czasem również innych procedur dodatkowych, takich jak badanie neurologiczne, słuchu, EEG. Pomocny, zwłaszcza dla pediatrów, może być przesiewowy kwestionariusz CHAT (The Checklist for Autism in Toddlers), który spełnia wszystkie wymagania psychometryczne.

Leczenie

Podstawę leczenia i rehabilitacji stanowi wczesna interwencja, która powinna być przeprowadzana systematyczne i w naturalnym środowisku dziecka. Należy zaznaczyć, że nie ma jednej najskuteczniejszej i najlepszej metody. Stosowane są następujące sposoby leczenia:

  • podejście behawioralne
  • podejście rozwojowe
  • model wczesnej interwencji Lovaasa