Choroba zwyrodnieniowa stawów i kości

Choroba zwyrodnieniowa stawów i kości jest to bardzo powszechnie występująca dolegliwość, szczególnie osób starszych. Jest ona skutkiem działania czynników, które powodują destabilizację procesów degradacji i tworzenia chrząstki stawowej i warstw podchrzęstnej kości obejmując wszystkie stawy organizmu ludzkiego.

Głównymi objawami tej jednostki chorobowej jest:

• ból stawów
• ograniczenie ruchomości w stawach
• trzeszczenie
• wtórne zapalanie stawów o różnorodnym nasileniu

Dominującym objawem jest bolesność stawów, która występuje podczas ruchu, a w bardzo zaawansowanych stadiach choroby może pojawiać się w trakcie spoczynku oraz w nocy.  Ból osiąga swoje maksimum podczas pierwszych ruchów po okresie odpoczynku i bezruchu, a zmniejsza się w miarę wykonywania kolejnych ruchów. Dochodzi do ograniczenia ruchomości w stawie, z zanikiem okolicznych mięśni.

Rozpoznanie opiera się przede wszystkim na badaniu radiologicznym zajętych stawów, gdzie typowe zmiany to zwężenie szpary stawowej, torbiele zwyrodnieniowe w nasadach, sklerotyzacja oraz osteofity na granicy chrzęstno-kostnej. W chorobie zwyrodnieniowej używa się skali Kelligrena i Lawrence’a, do opisywania i charakteryzowania zmian widocznych na RTG.

Leczenie opiera się przede wszystkim na utrzymaniu jak najlepszej sprawności chorego i zwalczaniu bólu. W leczeniu niefarmakologicznym stosowana jest dieta oraz fizjoterapia, które obejmuje przede wszystkim kinezyterapię, która może także prowadzić do zmniejszenia bólu.

Środkami stosowanymi do zwalczania bólu są w pierwszej kolejności paracetamol  a w razie nieskuteczności niesteroidowe leki przeciwzapalne, stosowane w jak najmniejszych dawkach.  Należy poinformować pacjenta o przestrzeganiu zaleceń co do stosowania dawek leków przeciwbólowych ze względu na liczne działania niepożądane związane z przewlekłym leczeniem NLPZ-ami.