Niedokrwistość

Tagi publikacji: Niedokrwistość
Niedokrwistości należą do najpowszechniej występujących chorób układu krwiotwórczego. Anemia rozpoznawana jest na podstawie parametrów morfologii krwi – zmniejszenie stężenia hemoglobiny, hematokrytu i liczby erytrocytów we krwi o >2 odchylenia standardowe od wartości prawidłowych dla danego wieku i płci.
Objawy:
- osłabienie
- zwiększona męczliwość
- upośledzenie koncentracji
- zawroty głowy
- tachykardia
- bladość skóry i błon śluzowych
W zależności od przyczyny możemy podzielić niedokrwistości na:
- pokrwotoczne, z niedoboru żelaza
- niedokrwistość chorób przewlekłych
- z niedoboru witaminy B12
- z niedoboru kwasu foliowego
- niedokrwistości hemolityczne oraz aplastyczne
Najczęstszą przyczyną jest niedokrwistość z niedoboru żelaza, która może być spowodowana utratą krwi, zwiększonym zapotrzebowaniem, upośledzonym wchłanianiem z przewodu pokarmowego lub niedoborami dietetycznymi
Możemy podzielić niedokrwistości w zależności od charakterystyki erytrocytów, co także pozwala na wstępne różnicowanie przyczyn. Dominującym wskaźnikiem jest wskaźnik MCV, czyli średnia objętość erytrocytu. W zależności od niego dzielimy niedokrwistości na mikrocytarne, normocytarne i makrocytarne. Przyczynami niedokrwistości mikrocytarnych są niedokrwistości z niedoboru żelaza, talasemie i hemoglobinopatie, niedokrwistości chorób przewlekłych. Makrocytarne to niedokrwistości megaloblastyczne, czyli niedobór witaminy B12 oraz kwasu foliowego. Normocytarne to niedokrwistości hemolityczne i pokrwotoczne.
Leczenie polega przede wszystkim na usunięciu przyczyny, która powoduje niedokrwistość.
W przypadku niedokrwistości z niedoborem Fe, leczenie polega na suplementacji żelaza w formie preparatów doustnych lub pozajelitowych.