Niedokrwistość

Niedokrwistości należą do najpowszechniej występujących chorób układu krwiotwórczego. Anemia rozpoznawana jest na podstawie parametrów morfologii krwi – zmniejszenie stężenia hemoglobiny, hematokrytu i liczby erytrocytów we krwi o >2 odchylenia standardowe od wartości prawidłowych dla danego wieku i płci.

Objawy:

• osłabienie
• zwiększona męczliwość
• upośledzenie koncentracji
• zawroty głowy
• tachykardia
• bladość skóry i błon śluzowych

W zależności od przyczyny możemy podzielić niedokrwistości na:

• pokrwotoczne, z niedoboru żelaza
• niedokrwistość chorób przewlekłych
• z niedoboru witaminy B12
• z niedoboru kwasu foliowego
• niedokrwistości hemolityczne oraz aplastyczne

Najczęstszą przyczyną jest niedokrwistość z niedoboru żelaza, która może być spowodowana utratą krwi, zwiększonym zapotrzebowaniem, upośledzonym wchłanianiem z przewodu pokarmowego lub niedoborami dietetycznymi

Możemy podzielić niedokrwistości w zależności od charakterystyki erytrocytów, co także pozwala na wstępne różnicowanie przyczyn. Dominującym wskaźnikiem jest wskaźnik MCV, czyli średnia objętość erytrocytu. W zależności od niego dzielimy niedokrwistości na mikrocytarne, normocytarne i makrocytarne. Przyczynami niedokrwistości mikrocytarnych są niedokrwistości z niedoboru żelaza, talasemie i hemoglobinopatie, niedokrwistości chorób przewlekłych. Makrocytarne to niedokrwistości megaloblastyczne, czyli niedobór witaminy B12 oraz kwasu foliowego. Normocytarne to niedokrwistości hemolityczne i pokrwotoczne.

Leczenie polega przede wszystkim na usunięciu przyczyny, która powoduje niedokrwistość.

W przypadku niedokrwistości z niedoborem Fe, leczenie polega na suplementacji żelaza w formie preparatów doustnych lub pozajelitowych.