Astma oskrzelowa
Tagi publikacji: Astma, oskrzela, alergia, duszność, obturacja oskrzeli, płuca, spirometria, kaszel
Astma oskrzelowa jest to przewlekła, zapalna choroba dróg oddechowych, w której dochodzi do nadreaktywności oskrzeli prowadzącej do charakterystycznych w astmie fenomenów osłuchowych, jakimi są napady świszczącego oddechu. Napadom tym towarzyszy często różnego stopnia odwracalne zwężenie oskrzeli, które ustępuje samoistnie lub pod wpływem leczenia.
Astmę możemy podzielić na astmę alergiczną (uczuleniową, atopowa), która rozwija się najczęściej u dzieci i astmę niealergiczną (nieuczuleniową, wewnątrzpochodną), której objawy pojawiają się u osób > 40 roku życia.
Czynnikami wywołującymi napady astmy są : ekspozycja na alergen, wdychanie substancji drażniących, wysiłek, zimne powietrze, zakażenie wirusowe układu oddechowego, leki wywołujące astmę.
Typowe objawy astmy to przede wszystkim napadowo występująca duszność ze świstami wydechowymi . Ponadto występuje suchy, napadowy kaszel oraz mogą pojawić się także objawy współistniejących chorób alergicznych.
W badaniu fizykalnym osłuchiwaniem stwierdzamy rzężenia, świsty oraz furczenia.
Rozpoznanie astmy opera się na występujących objawach napadów duszności oraz badaniu spirometrycznym.
W badaniu spirometrycznym głównym wskaźnikiem, który służy rozpoznaniu a później kontrolowaniu astmy jest PEF, czyli pomiar szczytowego przepływu wydechowego – jego zmienność okołodobowa, która przekracza 20% jest wskazaniem leczenia. Drugim testem spirometrycznym jest próba rozkurczowa oskrzeli, która ma na celu ocenę odwracalności obturacji, substancją wykorzystywaną do tego badania jest lek rozszerzający oskrzela np. salbutamol.
Na podstawie ciężkości objawów oraz stopnia upośledzenia czynności płuc badanych za pomocą parametru PEF astmę klasyfikuje się na astmę sporadyczną, przewlekłą lekką, umiarkowaną oraz ciężką. Klasyfikacja ciężkości jest użyteczna w planowaniu leczenia.
Leczenie przyczynowe jest możliwe tylko w ograniczonym stopniu : przy astmie alergicznej jest to próba odczulania natomiast przy astmie niealergicznej jest to unikanie czynników wyzwalających objawy jak i leczenie zakażeń układu oddechowego.
Leczenie astmy opiera się na stosowaniu preparatów stałych i doraźnych. Preparaty stałe to najczęściej glikokortykosteroidy długo działające B-mimetyki, leki przeciwleukotrienowe, doraźne zaś to krótko działające beta-mimetyki. Wybór leku zależy od stopnia kontroli astmy i dotychczas stosowanego leczenia.
