Rak płuc

Rak płuc jest to najczęstszy nowotworów złośliwy występujący u mężczyzn, u kobiet plasuje się on trzecim miejscu, za rakiem piersi jelita grubego.  Stanowi on duży problem społeczny, ze względu na rosnący trend zachorowania. Stanowi przy tym 1/3 zgonów z powodów chorób nowotworowych.

Najważniejszym czynnikiem etiologicznym raka płuc jest palenie tytoniu, aż 90% zachorowań jest spowodowane tym nałogiem. Oprócz czynnego palenia ważne jest również palenie bierny i narażenie na takie substancje jak: arsen, węglowodory aromatyczne, chrom, nikiel.

Objawy raka płuca w początkowych stadiach nie występują lub są bardzo dyskretne i nie powodują zgłaszania się pacjentów do lekarza. W postępujących etapach do objawów, mało charakterystycznych i często lekceważonych zaliczamy: kaszel lub zmiana jego rodzaju na bardziej uporczywy lub z odkrztuszaniem, krwioplucie, nawracające zapalenia płuc.  W większości przypadków rak płuca jest rozpoznawany przypadkowo przy kontrolnych badaniach radiologicznych klatki piersiowej. Inne objawy, które mogą wystąpić to objawy wynikające z miejscowego wzrostu guza, objawy przerzutów i zespołów paraneoplastycznych.

W diagnostyce początkowym badaniem jest RTG klatki piersiowej, które może wykazać guz, naciek, ogniskową niedodmę. Jest to podstawowe badanie wykonywane przy każdym podejrzeniu nowotworu płuca.

Do rozpoznania raka płuc niezbędny jest wynik histopatologiczny  uzyskiwany drogą biopsji przez ścianę klatki piersiowej lub bronchoskopii (zależnie od umiejscowienia zmiany).  Wynik badania histopatologicznego pozwala nam na zakwalifikowanie nowotworu do raków niedrobnokomórkowych (80%) i drobnokomórkowych (20%).  Ta klasyfikacja jest niezbędne do określenia rodzaju leczenie gdyż raki niedrobno komórkowe są mało podatne na chemioterapię i w ich leczeniu wykorzystuje się przede wszystkim leczenie operacyjne. Natomiast przy rakach drobnokomórkowych wykorzystywana jest chemioterapia, gdyż nowotwór ten charakteryzuje się dużą chemio wrażliwością.