Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy jest to obecność wrzodów, czyli ubytków błony śluzowej żołądka lub dwunastnicy, warstwę mięśniową ściany przewodu pokarmowego. 

W etiologii bardzo charakterystycznym i najczęstszym czynnikiem jest zakażenie bakterią Helicobacter pylori, choroba u tych osób występuje przy przewlekłym i nawracającym zakażeniu tym patogenem. Do innych niezakaźnych czynników zaliczamy między innymi zażywanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych.

Głównym objawem wrzodów żołądka jest ból, występujący po spożyciu pokarmu, ustępujący po spożyciu leków zobojętniających kwas solny. Wrzody dwunastnicy objawiają się natomiast bólami nadbrzusza późnymi, nocnymi, na czczo, poprawiającymi się po spożyciu pokarmu.

Choroba ta niesie za sobą wiele niebezpiecznych powikłań takich jak krwawienie, czy pęknięcie wrzodu, które charakteryzuje się silnym bólem brzucha dającym objawy „ostrego brzucha”. Jest to stan wymagający pilnej interwencji chirurgicznej i hospitalizacji chorego.

W diagnostyce choroby wrzodowej wykonuje się badanie endoskopowe zawsze z biopsją oraz dodatkowo badanie na obecność Helicobacter pylori.

Leczenie opiera się na zaleceniach dietetycznych, w których należy spożywać regularnie posiłki pozbawione elementów, które nasilają dolegliwości. Ograniczyć należy alkohol oraz kawę.

Ważnym elementem postępowania leczniczego jest eliminacja zakażenia Helicobacter pylori. W tym celu stosuje się terapię wielolekową, podając inhibitor pompy protonowej wraz z dwoma antybiotykami: amoksycylinę, metronidazol lub klartytromycynę. Często objawy oraz wrzody po skutecznym leczeniu zakażenia cofają się.

Dodatkowe leki stosowane w terapii to blokery receptora H2 oraz inhibitory pompy protonowej.