LekarzPomaga.pl - RÓŻYCZKA

Choroby infekcyjne -spowodowane przez bakterie, wirusy, grzyby oraz choroby pasożytnicze

Różyczka

Opublikowano:

Tagi publikacji: Różyczka

Różyczka

Różyczka (łac. rubeola) jest ostrą chorobą zakaźną o etiologii wirusowej. Chorują na nią głównie dzieci, ale obserwuje się też przypadki zachorowań wśród dorosłych. Okres wylegania wynosi około 12 – 23 dni i jest zależny od układu immunologicznego zarażonej osoby. W populacjach nieszczepionych, różyczka pojawia się w postaci epidemii co kilka lat, głównie zimą i wiosną. Stosunkowo częściej chorują na nią chłopcy. Różyczkę możemy podzielić na nabytą, będącą wynikiem bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z osobą chorą i wrodzoną, która rozwija się w momencie, gdy wirus zaatakuje kobietę w ciąży.

Objawy

U dzieci różyczka przebiega łagodniej niż w przypadku dorosłych. Początkowo pojawiają się tzw. objawy zwiastunowe, o niewielkim nasileniu. Należą do nich: złe samopoczucie, zmęczenie, stan podgorączkowy, bóle mięśni, stawów, nieżyt górnych dróg oddechowych oraz biegunka. Może pojawić się też zaczerwienienie gałek ocznych i obrzęk powiek. Z czasem dochodzi do powiększenia węzłów chłonnych szyjnych, zausznych oraz karkowych, co świadczy o namnażaniu się wirusa.  U chłopców może pojawić się też ból jąder. Najczęściej po 2-4 dniach od wystąpienia wstępnych sygnałów, pojawia się różowa wysypka, która początkowo występuje na szyi oraz twarzy i w ciągu doby rozprzestrzenia się na inne partie ciała.  Ma ona postać czerwonych grudek i plamek, którym rzadko towarzyszy świąd. Zmiany mogą lokalizować się także na podniebieniu i błonach śluzowych jamy ustnej. Wysypka ustaje po kilku dniach, nie pozostawiając blizn. U małych dzieci różyczka może być niezauważalna ze względu na minimalną ilość wysypki a także brak objawów wstępnych. Prawie zawsze po jej przebyciu, organizm zyskuje odporność i choroba nie pojawia się  po raz drugi. W przypadku różyczki wrodzonej, sygnały występujące po narodzinach dziecka są bardziej poważne. Zespół objawów klinicznych różyczki wrodzonej zwany jest  zespołem Gregga i w jego skład wchodzą:

  • wady serca i układu krwionośnego ( u około 50% dzieci)
  • zmiany dotyczące gałek ocznych i oczu (u około 70% dzieci): zaćma, zez, małoocze, jaskra, ślepota, uszkodzenie nerwu wzrokowego spowodowane dużym ciśnieniem wewnątrz gałki ocznej
  • zapalenie wątroby, nerek, śledziony
  • zaburzenia układu nerwowego: mikrocefalia, autyzm, zapalenie opon mózgowych i mózgu
  • głuchotę

Przyczyny

Za chorobę odpowiada wirus z rodziny Togaviridae, który przenosi się drogą kropelkową, dlatego też najczęściej chorują dzieci uczęszczające do przedszkoli i szkół. Do zakażenia dochodzi jednak nie tylko w momencie bezpośredniego kontaktu z chorym, lecz także przez dotyk przedmiotów których wcześniej używał. Osoba zarażona wirusem różyczki ma zdolność do przekazywania go innym już tydzień przed wystąpieniem objawów, a także około 6 dni po zniknięciu.

Leczenie

Stosuje się leczenie objawowe, polegające na podawaniu leków obniżających gorączkę, oraz innych medykamentów stosowanych w leczeniu chorób zakaźnych. Chory przez cały okres choroby powinien ograniczyć kontakt z innymi osobami. Po domowej kuracji różyczka znika bezpowrotnie. Łagodny przebieg choroby nie wyklucza wystąpienia powikłań, dlatego też zaleca się pozostanie w domu przez cały czas trwania choroby. Zaliczmy do nich: plamicę różyczkową, zapalenie mózgu, przemijające zapalenie stawów i małopłytkowość. Występują one jednak bardzo rzadko.

Profilaktyka

Podobnie jak w przypadku innych chorób zakaźnych, profilaktyka obejmuje szczepienia, które w Polsce są obowiązkowe. Podlegają im dzieci do 13 do 15 miesiąca życia, a kolejną dawkę otrzymują w wieku 7 – 10 lat. Dodatkowe szczepienie stosuje się u dziewcząt w wieku 11 - 13 lat lub kobiet na kilka miesięcy przed planowaną ciążą. Nie zaleca się zachodzenia w ciąże do 4 tygodni po otrzymaniu szczepionki.